Provincie Groningen

De moderne maatschappij, is een junk geworden. Opgehitst door een uit de hand gelopen marktdenken produceren, consumeren en verspillen we veel te veel energie. Het systeem hunkert naar fossiele brandstoffen, verbrandt deze in idiote hoeveelheden en sluit haar ogen voor alle ellende die het teweegbrengt.

Deze zucht naar olie en gas heeft vervuiling, droogte en oorlog over de hele wereld veroorzaakt.aar ook dichter bij huis tekenen de effecten zich steeds meer af. Onze eigen provincie Groningen weet als geen ander wat voor gevolgen het jarenlang onverantwoord snel leegpompen van onze aardbodem heeft gehad. Die verslaving aan olie en gas begint ons ernstig parten te spelen. Het systeem heeft geen andere keuze, dan afkicken. 

Het Programma Energietransitie van het College van Gedeputeerde Staten is een goed begin. De provincie binnen afzienbare tijd energieneutraal - dat is iets waar de SP het alleen maar mee eens kan zijn. Wel willen we het College met klem vragen om bij de uitvoering ervan te durven creatief te zijn; te durven denken buiten de gezette kaders van ons op grote bedrijven gerichte systeem; te durven kijken waar duurzame energie logischer, effectiever en socialer kan worden ingepast.

Échte verduurzaming kan alleen maar hand in hand met een sociale omwenteling - ons huidige systeem zit ons nog te vaak teveel in de weg.

Als voorbeeld: de nog steeds onnodig hoge prijs van windenergie. Doordat de minister per se wil dat de staat op de markt meeconcurreert met particuliere grondbezitters, worden grondprijzen tot belachelijke hoogtes opgedreven. Een doorsnee grondbezitter krijgt zo’n 35.000 tot 50.000 euro per windmolen per jaar. Deze grondprijs ligt tien keer zo hoog als die bij het bouwen van een gemiddelde kolencentrale. Daarnaast krijgt hij ook nog een deel van de opbrengsten van de molen.

Met zulke prijzen strijkt deze grondbezitter, zonder een poot te hoeven uitsteken, uiteindelijk een miljoen euro per windmolen op! Samen met het energiebedrijf is hij de grote winnaar. En de mensen, die om de windmolens heen wonen? Zij krijgen helemaal niets. Want in dit systeem zijn de baten voor een paar geluksvogels, terwijl de kosten mogen worden opgehoest door de samenleving.

De regering, minister Kamp en het vorige provinciebestuur hebben windparken te vaak bij de lokale bevolking door de strot geduwd. Zij werden niet eens om hun mening gevraagd; al hun protesten zijn genegeerd en terwijl zij met de gebakken peren zitten, loopt een handvol grote bedrijven en grondmagnaten met zakken vol belastingsgeld weg. Natuurlijk krijgt door zulke praktijken duurzame energie een slechte naam.

Wij roepen het college op om deze praktijken af te wijzen en te erkennen dat het draagvlak voor duurzame energie wordt verpest.

Want het kan ook anders. Wij vragen dit provinciebestuur om bij de uitvoering van het Energietransitieprogramma een bondgenoot te zijn van de bevolking, in plaats van handlanger van Den Haag. We moeten veel meer samen met de bewoners kijken hoe we vormen van duurzame energie kunnen inpassen, op een eerlijker, logischer en socialer manier. En als de praktijken van de regering en minister Kamp ons dat onmogelijk maken, moeten we samen optrekken tegen Den Haag.

Duurzame energie: jazeker! Maar wel samen met de mensen, en niet als technocratische droom afgedwongen van bovenaf. Een groene revolutie kan kan nou eenmaal niet zonder een vorm van sociale revolutie.