Provincie Groningen

De vereniging Op Goede Grond (OGG) vindt dat het glastuinbouwgebied bij Hoogezand-Sappemeer een tweede kans verdient. OGG reageert daarmee op de conclusie van RuG-econoom Elzerman. Elzerman vindt dat maar beter kan worden gestopt met het glastuinbouwproject bij Hoogezand-Sappemeer. Meer hierover kunt u lezen in het artikel 06-09-2006 Hoogezand wordt nooit een tuinbouwgebied.

OGG is van mening dat het economisch niet verantwoord, want doodzonde van de miljoenen aan investeringsgelden is, om het gebied na een luttele vijf jaren maar zo 1,2,3 op te geven. OGG voegt daaraan toe, dat men alleen eens moet durven afzien van alles wat gangbaar is en wat "ze" elders doen. Goed voorbeeld doet niet altijd goed volgen. Dus nièt inzetten op grootschalige, industriële glastuinbouw als Haarlemmer olie voor alle economische narigheid als werkloosheid. En vooral niet alles laten afhangen van de komst van Westlandse tuinders, want dan wordt het nooit iets. Westlandse tuinders zullen niet verkassen naar Groningen. Kortom, laten we nu eens ophouden met dat berustende, reactieve denken en laten we iets verzinnen om dit gebied echt eens op te stoten.

Econoom Elzeman heeft niet gekeken naar andere, creatievere mogelijkheden die het gebied te behouden voor de glastuinbouw. Dat was de onderzoeksopdracht ook niet.

OGG doet dat wel. Toegegeven, het gebied ligt, net als alle gebieden in noordoostelijk Nederland, ver af van waar het allemaal gebeurt: ver van het Westland, van Barendrecht voor de groenteteelt en van Aalsmeer voor de bloemen. Maar het ligt er, het ligt er nog maar een jaar of vijf èn het ligt aan de A7. De zaak opgeven is te gemakkelijk. Niet bij de pakken neerzitten dus. Drie dingen zouden er dan moeten gebeuren, na het verlaten van de gangbare paden.

Ten eerste kan het gebied uitstekend worden benut als reconstructiegebied voor de Groninger glastuinbouw. Dat wil zeggen als gebied waarheen tuinders die nu verspreid over Groningen aan glastuinbouw doen en die in sommige gevallen geen kant meer op kunnen, gaan verkassen. Het maakt het Groninger landschap niet bepaald lelijker als de verspreid liggende kassen in één gebied worden geplaats èn het vult het gebied bij Hoogezand-Sappemeer. Omdat een tuinder zelf wel uitmaakt waar hij of zij zich vestigt, moet zo'n verkassing wèl aantrekkelijk gemaakt worden. Hoe? Door middel van geld natuurlijk. Financële steun van de provincie. En misschien ook een beetje door het achterwege laten van allerlei bureaucratische rompslomp; kan in ieder geval geen kwaad.

In de tweede plaats kan men zich eens richten op niche-producten, dus niet op de bulkprodukten als tomaten, komkommers en paprika's. Dat doen de grote jongens in het Westland, in Agriport A7 en in Zeeland en Brabant wel. Daarbij kan dan bovendien worden uitgegaan van de methoden die gebruikt worden in de biologische (glas)tuinbouw. Om de kassen kunnen tuinkruidentuinen worden aangelegd en in de nieuwe kassen kunnen kruiden worden geteeld die een wat warmere omgeving nodig hebben.

Daarnaast kan het gebied door middel van iets wat we maar verbrede glastuinbouw gaan noemen ook wat meer economisch potentieel krijgen. Bijvoorbeeld door een middelgroot kassencomplex te vestigen waarin onderzoek wordt gedaan naar energiebesparende en vooruit, energieleverende technieken in de glastuinbouw. Alles op schaal natuurlijk, want 95 hectare is tegenwoordig niet zo groot. En waarom geen educatief centrum met een klein restaurant? Daarbij een zaaltje voor het houden van kleine symposia en het geven van lezingen. De rondleidingen over het terrein beginnen ook daar.

Verder zien we een kruidendrogerij; de kruiden worden niet alleen vers, maar ook gedroogd verhandeld. Wie weet komt er een kleine werkplaats waar gezichtscrèmes en huidlotions worden gemaakt, allemaal op basis van kruiden. En ergens op het terrein is ook nog plek voor een kinderboerderij. In het educatieve centrum kan men alles te weten komen over de nieuwste biologische teelttechnieken, over de gangbare, laten we zeggen 'gewone' glastuinbouw en over de jongste ontwikkelingen op het gebied van energiebesparing en energielevering door de moderne glastuinbouw.

Er worden leer-werkplekken gecreëerd. De vollegronds-kruiden en bloementuinen kunnen goed dienen als werkplekken voor de deelnemers aan sociale projecten.

Ideeën genoeg. Of ze allemaal deugen? Dat weten wij niet. Dat zou een econoom eens moeten onderzoeken.

OGG, 05-09-2006
Bron: www.opgoedegrond