Zomaar een verhaal van een asielzoekergezin uit Pekela.
Zomaar een verhaal van een asielzoekergezin uit Pekela.
Sinds mei 1999 woont er in de gemeente Pekela een gezin afkomstig uit Kosovo. Dit etnisch Albanees gezin, bestaande uit vader, moeder en vier dochters tussen 7 en 16 jaar, zijn op uitnodiging van de Nederlandse autoriteiten naar Nederland gevlucht. Op 5 mei 1999 zijn ze op het vliegveld Eindhoven aangekomen. Het jongste meisje was toen 7 maanden.
Na enkele weken verblijf in Ter Apel en Den Haag kregen ze een huis toegewezen in de gemeente Pekela. Het hele gezin, met uitzondering van de twee jongste meisjes, is erg getraumatiseerd door wat ze hebben meegemaakt in Kosovo en tijdens hun vlucht voor de Serviërs. Voor deze trauma’s worden ze hier behandeld. Een behandeling, die niet gestaakt kan worden en die ook niet kan worden gegeven in Kosovo. De IND denkt hier echter anders over en wil ze terug sturen, hetgeen inhumaan is, want inmiddels is het een Nederlands gezin met Nederlandse kinderen, die in Kosovo niets meer hebben en verstoken zullen blijven van welke hulp dan ook. Enkele weken geleden ontvingen de raadsleden van de gemeente Pekela een brief van dit gezin. Zoals meestal het geval is namen bijna alle fracties een afwachtende houding aan, wat het College hieraan zou doen. Zo niet de SP fractie, gesteund door de fractie van Groen Links. Wij hebben gezamenlijk de schouders eronder gezet en zijn gaan kennismaken met het gezin en hun begeleiders van de Begeleidingsgroep Asielzoekers Pekela (BAP). Het hele gezin spreekt goed Nederlands en is volledig geïntegreerd in het dorp. De kinderen doen het goed op school en zijn op vele fronten actief binnen allerlei verenigingen. Aangezien de heer des huizes niet mag werken besteedt hij veel tijd aan zijn volkstuintje en doet veel vrijwilligerswerk bij de Steunstee’s en de Voedselbank. De actie die we met Groen Links en de BAP hebben ontketend heeft ervoor gezorgd, dat het hele dorp vindt, dat ze moeten blijven, omdat ze op een zeer positieve manier iets toevoegen aan de gemeenschap. De brieven met adhesiebetuigingen stromen binnen en dat geeft hen veel steun en kracht. Dat ze een wel heel positieve bijdrage leveren bleek gisteren, 4 juli. De oudste dochter mocht op de scholengemeenschap Winkler Prins in Veendam haar VMBO diploma in ontvangst nemen. Tevens ontving ze de Ubbo Wilkens prijs. “Deze prijs wordt, niet jaarlijks, toegekend aan leerlingen die zich hebben onderscheiden van de overige leerlingen, doordat ze hebben bewezen een meerwaarde voor de klas/afdeling te zijn geweest vanwege hun excellent gedrag en sociale rol binnen de groep.” Aldus het citaat uit de brief van de school. Hij is dit jaar alleen toegekend aan deze jongedame. Het moge duidelijk zijn, dat alle inwoners van Pekela met recht trots op deze jongedame en dit gezin kunnen zijn. De burgemeester van Pekela, de heer M. Schollema, heeft vandaag namens de gemeente de felicitaties overgebracht. Wij zullen alles op alles zetten, dat dit gezin kan blijven.