Provincie Groningen

Elke week stellen wij iemand van onze kieslijst voor, zodat we een gezicht en een idee krijgen bij de persoon achter de naam.
Deze week: Jurrie Huisman.
Geboren in 1952 in de binnenstad van de stad Groningen, opgegroeid in een arbeidersgezin en vanaf mijn jongste jaren heb ik de strijd gezien die mijn ouders moesten leveren om rond te komen. Dit heeft ertoe geleid dat ik bijna mijn hele werkzame leven in het zogenaamde sociaal domein heb gewerkt. Ik heb in de jaren 80 en 90, 14 jaar gewerkt bij de voormalige gemeenten Ulrum, Baflo en Winsum (onderdeel van het huidige Hogeland) en vanaf 1994 bij de gemeente Groningen.

Nu ben ik activist van de SP afdeling gemeente Groningen en heb o.a. actie gevoerd in verschillende wijken waar problemen waren met schimmel, vocht en tocht in de woningen.

Daarnaast ben ik lid van het afdelingsbestuur en medeverantwoordelijk voor de hulpdienst van de afdeling. De hulpdienst helpt mensen die tegen problemen aanlopen bij de overheid, UWV, SVB of b.v. woningcorporaties.

Soms gaat het om echt individuele problemen en kijken we hoe we de persoon kunnen ondersteunen om tot een oplossing te komen. Vaak zijn het echter ook problemen die bij meer mensen spelen en dan kan het uitmonden in een actie.

Zo heeft de hulpdienst, samen met ons kamerlid Sandra Beckerman, gestreden voor de compensatie van € 750,-- voor huurders in het aardbevingsgebied die niet huurden van een woningcorporatie maar van een particulier of investeringsmaatschappij.

Ik heb mij kandidaat geteld voor de provinciale staten omdat ik zie dat de tweedeling in de samenleving steeds groter wordt. We zien dat in Groningen o.a. door hoe de overheid omgaat met mensen die in onveilige huizen wonen ten gevolge van de aardbevingen. De sociale structuur in onze mooie provincie wordt afgebroken en mensen worden tegen elkaar uitgespeeld (de ene kant van de straat wordt wel verstevigd en de andere kant niet). Ook de leefbaarheid in kleine kernen waar de bussen niet meer rijden gaat hard achteruit. Zo kan ik nog wel even doorgaan maar kortheidshalve laat ik het hier even bij.

ER GAAT NIETS BOVEN GRONINGEN is de slogan. Dit klopt als een bus maar 60 jaar aardgaswinning heeft ertoe geleid dat onze huizen, oude kerken en prachtige boerderijen in de stutten staan en de armoede in onze provincie nog steeds tot de hoogste van het land behoort. Dit moet nu stoppen, Groningers verdienen beter. Ik wil mij dan ook de komende 4 jaar o.a. inzetten om de tweedeling aan te pakken, de sociale structuur in kleine kernen terug te brengen, de armoede in onze provincie te bestrijden en ons mooie open landschap te beschermen.