Provincie Groningen

Afgelopen woensdag sprak agnes namens onze fractie haar waardering uit voor het feit dat de provincie Groningen zich al jaren inzet voor het thema leefbaarheid – ondanks dat het geen wettelijke taak is. We zijn positief over het voornemen om structureel te blijven investeren, maar plaatsen tegelijkertijd kritische kanttekeningen bij het uitvoeringsprogramma dat nu voorligt.

Een belangrijk pijnpunt voor onze fractie is de verwarring rondom de financiering: in het voorstel wordt gesteld dat een deel van de dekking voor de vier leefbaarheidspijlers uit middelen voor de sociale agenda zou kunnen komen. Volgens ons is er juist steeds duidelijk uitgesproken dat er geen geld uit Nij Begun bedoeld is voor bestaand beleid. Wij vragen ons dan ook af hoe dit in het voorstel terecht is gekomen.

We benadrukten dat er veel overlap is tussen verschillende programma’s, en dat het cruciaal is deze goed op elkaar af te stemmen om dubbel werk te voorkomen. Maar dat vraagt wel om regie en controleerbaarheid. Tegelijkertijd waarschuwden we ook dat de landelijke bezuinigingen op zorg, onderwijs en bestaanszekerheid de resultaten van de provinciale inzet ernstig ondermijnen.

“Als die stoelpoten steeds verder onder die samenleving vandaan worden gezaagd, dan is het wel vrij moeilijk om die resultaten te behalen.” - Agnes

Een ander punt van zorg is het gebrek aan zeggenschap voor inwoners in het uitvoeringsprogramma. Leefbaarheid is volgens onze fractie geen papieren boek van beleidsmakers, maar moet voortkomen uit wat mensen zelf nodig hebben. We missen nu concrete maatregelen in het programma die inwoners daadwerkelijk invloed geven op hun directe leefomgeving.

Ook de aanpak van armoede roept vragen op. Agnes wees op het risico dat armoede wordt opgeknipt in losse onderdelen – zoals kinderarmoede, energiearmoede, menstruatiearmoede – terwijl het gaat om één structureel probleem. In plaats van pleisters plakken, moet de provincie inzetten op échte bestaanszekerheid.

Agnes stelde voor om experts, zoals schrijver Tim ’S Jongers, uit te nodigen om met ambtenaren en volksvertegenwoordigers in gesprek te gaan over armoede, ongelijkheid en hoe deze structureel aan te pakken met het beschikbare beleid en middelen.

Wij vroegen aandacht voor concrete resultaten. Het huidige programma mist volgens ons SMART-geformuleerde doelstellingen. Ambities zijn vaag en lastig meetbaar. Ook vroegen we om een update over het uitvoeringsprogramma wonen (2022–2026), en benadrukten we het belang van het tijdig bijstellen en verlengen ervan – met bijzondere aandacht voor problematieken zoals schimmel in woningen.

Daarnaast wil onze fractie weten waarom er geen financiële steun wordt verleend aan Pride-evenementen, terwijl inclusie wél als speerpunt in het programma wordt genoemd.

zie agnes haar bijdrage hier: