Provincie Groningen

De SP is zwaar teleurgesteld in het nieuwe coalitieakkoord van GL, PvdA, CU, VVD, CDA en D66. Er zijn grote zorgen over de inzet op het gasdossier, de leefbaarheid en de duurzame energie. Het nieuwe college keert volgens de SP terug naar de lijn van de Provincie die alles bepaalt en voor de vorm nog een sausje van draagvlak daarover giet.

Huidig SP-gedeputeerde Eelco Eikenaar: "Wij zien een akkoord waarin alle partijen vooral iets hebben moeten inleveren, zonder dat op de voor Groningen wezenlijke onderwerpen ambitie en inzet duidelijk wordt. Gaswinning is een dossier waar Groningers dagelijks aanlopen tegen een regering die de belangen van de Shell voorop stelt. Als je dan leest dat de Provincie “constructief gesprekspartner” zal zijn, weet je dat de strijd voor Groningen niet van dit college zal komen.”

Ook op andere punten is de partij kritisch. Fractievoorzitter Jan Hein Mastenbroek: “Je ziet bij alle onderwerpen dat de inwoners op afstand komen te staan. Voor de leefbaarheids-projecten, waar Eelco als gedeputeerde de afgelopen vier jaar veel goede dingen heeft kunnen doen, is nog “maar” 3 miljoen per jaar beschikbaar, waar wij ongeveer 10 hadden. Er komen toch weer grote windmolens op land, tot 75 MW, waarbij het “draagvlak” is dat de gemeenteraad het prima vindt. Omwonenden hebben niets te zeggen. De herindeling is weer terug op de agenda: gemeenten mogen meedenken hoe, maar dat er wat gebeuren moet, staat wel vast. Ten slotte is er weer nieuwe ruimte voor Intensieve Veehouderij: met een verhullende term “Groninger Verdienmodel” wordt de deur weer opengezet voor groei.”

Ook financieel zijn er opvallende keuzes volgens Eikenaar: “De bezuiniging van 2% op alle taken is zorgwekkend: er zit echt geen vet meer op de botten van de Provinciale organisatie. Opvallend is ook dat de VVD heeft ingestemd met een greep uit het stamkapitaal: de enige echte ambitie, een “particulier energie bespaarfonds” wordt betaald door een greep uit de kas. Wat mij betreft prima, maar ook iets waar de VVD altijd fel op tegen was.”

Concluderend is het volgens Mastenbroek dan ook vooral een akkoord van inleveren: “Het babbelt lekker door, met mooie volzinnen over algemeenheden, maar echt concrete punten staan er nauwelijks in. Dat wat er in staat, gebeurt al en wordt voortgezet. Daarmee dreigt het een college van pappen en nathouden te worden.”