Provincie Groningen

Afgelopen vrijdag vond in Ter Apel bij de ingang van het aanmeldcentrum de manifestatie voor hoop en solidariteit met Ter Apel plaats. Het was een indrukwekkende middag met verschillende sprekers uit de politiek, vluchtelingenorganisaties en de politievakbond. SP Statenlid Agnes Bakker was een van de sprekers. Haar toespraak baseerde ze op een opiniestuk die ze met andere SP'ers uit de provincie, waaronder inititatiefnemer Angelique Schoonewille schreef. 

Hier lees je de toespraak van Agnes:

Als eerste wil ik graag een woord van dankbaarheid uitspreken richting mijn dappere partijgenoot Angelique. Zij zette haar machteloosheid rondom de sitiatie hier in Ter Apel om in daden! Namelijk het organiseren van deze manifestatie. Niet omdat ze denkt dat we het hiermee direct kunnen oplossen, maar wel omdat nietsdoen, nooit helpt!

Zelf mag ik mij sinds eind september Statenlid noemen van de Provinciale Staten van Groningen. Ik zie dat er bestuurlijk vanuit deze Regio steeds weer opnieuw wordt aangegeven dat er door de druk op Ter Apel zich mensonterende omstandigheden voordoen. Onlangs heeft het veiligheidsberaad (bestaande uit de voorzitters van de veiligheidsregio’s en de commissarissen van de Koning) nog brief aan minister-president Rutte gestuurd, waarin ze o.a. opriepen om de druk van de vluchtelingenstroom op de samenleving gelijkmatig over het land te verspreiden.

Maar deze bestuurlijke druk is niet genoeg, daarom is het ook zo waardevol om een manifestatie zoals vandaag te organiseren. Want publieke solidariteit is van groot belang om werkelijke verandering af te dwingen!

Solidariteit is een teken van beschaving. Als beschaafde samenleving zorg je met regels dat mensenrechten niet geschonden worden, mensen gelijkwaardige kansen hebben om iets moois van hun leven te maken en dat niemand buitengesloten wordt.

Als wij kijken naar de wereld hebben wij nog steeds die beschaving niet bereikt. De koloniale tijd is over maar nog steeds is er geen eerlijke handel. Oneerlijke handelsverdragen maken het westen rijker en arme landen armer. Banken, pensioenfondsen en verzekeraars beleggen nog steeds veel geld in bedrijven die het niet zo nauw nemen met de mensenrechten. Er worden mensenrechten en milieurechten elders geschonden om ons op korte termijn te voorzien van goedkope spullen en zakken van aandeelhouders worden daardoor snel gevuld. Uiteindelijk zorgt dit ervoor dat in steeds meer landen, mensen een laag economisch perspectief hebben.

Dit leidt tot migratie en soms ook tot oorlog. Waardoor mensen zich genoodzaakt voelen hun eigen land te verlaten en elders een veilige plek te zoeken, zoals bijvoorbeeld hier in Nederland. Alleen hoe gaan wij hier in ons land eigenlijk om met mensen die gevlucht zijn en veiligheid nodig hebben?

In Ter Apel is er op dit moment een onmenswaardige situatie ontstaan. Door jarenlange neoliberale politieke keuzes zijn er grenzen gesteld aan solidariteit met vluchtelingen. Letterlijk geconcentreerd hier in Ter Apel. Met als gevolg dat er keer op keer humane grenzen worden overschreden. Kinderen worden mentaal verwaarloosd, krijgen nauwelijks hulp of aandacht. Er is geen dagbesteding of onderwijs. Mensen worden samengepropt in tenten en hebben weinig zicht op een toekomst. Medewerkers doen wat binnen hun mogelijkheden ligt, maar staan vaak met hun rug tegen de muur. Er zijn namelijk geen alternatieven. En de rest van Nederland kijkt weg of ziet het niet.

Wat ik mij de laatste tijd wel steeds vaker afvraag; “zijn wij alleen solidair met mensen waarmee wij ons kunnen indentificeren? Houdt onze solidariteit op als morele verontwaardiging oud nieuws wordt? Zijn wij alleen solidair met mensen uit bepaalde landen? Uit onze ‘eigen regio’?

Ik ben als socialist solidair met alle mensen die onrecht aangedaan wordt. Gelukkig zie ik, wanneer ik hier om mij heen kijk, dat dit niet alleen is voorbehouden aan socialisten. Want wij staan hier met elkaar omdat we vinden dat deze onmenselijke situatie nu moet stoppen. Een moment van hoop en solidariteit. Tevens een dringende oproep om de knelpunten in de opvang op zeer korte termijn menswaardig op te lossen. Dit is van groot belang voor alle vluchtelingen, alle betrokken medewerkers maar ook voor de plaatselijke gemeenschap.

Maar laten we zeker ook niet vergeten dat we de eerdergenoemde fundamentele oorzaken moeten aanpakken. Zodat we migratie en oorlog kunnen voorkomen. Want de verantwoordelijkheid voor milieu en mensen houdt niet op bij onze eigen landsgrenzen. Want solidariteit kent geen grenzen!

Opiniestuk over de organisatie van de vreedzame manifestatie vanmiddag in Ter Apel | Westerwolde Actueel