Provincie Groningen

Ik moet altijd een beetje op adem komen na een Statendebat. Ik had gehoopt dat het misschien iets beter zal worden in de loop van de tijd. Maar helaas. De dagen voor een debat slaap ik zeer slecht en de dagen daarna moet ik op adem komen. Helemaal wanneer het een onderwerp is waar ik mijn enorm bij betrokken voel, zoals bv. Gaswinning. Maar ook onderwerpen waarvan ik weet dat het inwoners enorm gaat raken. Gisteren stonden de bezuinigingen op het openbaar vervoer bijvoorbeeld op de agenda. Waar ik helemaal wakker van kan liggen, zijn van akelige politieke spelletjes. Precies waarom ik altijd heb gezegd; “politiek, dat is niets voor mij”.

De afgelopen dagen gebeurde er veel, ook aardig wat in mijn ogen akelige politieke spelletjes. Mijn hoofd draait dan overuren en vele mogelijke scenario’s komen er langs. Alles wat je kunt bedenken kan waar zijn. Je hoopt dat het niet waar is, maar je weet dat er grote belangen meespelen. Na nachten malen om binnen mijn eerlijke manier van politiek bedrijven een strategie te bedenken, ondernam ik gelukkig wel stappen om te proberen sommige zaken een andere wending te geven.

Ik vroeg mij van de week hardop af, ben ik wel geschikt voor de politiek? Waarop degene waarmee ik in gesprek was zei; je bent niet geschikt voor deze politiek. En ik dacht daar later over na en denk dat deze persoon gelijk heeft. En dat is nou juist waarom ik, maar ook andere mensen die denken niet geschikt te zijn, wel moeten blijven volhouden, zodat we deze politiek kunnen ombuigen naar een politiek die wel eerlijk en transparant is en waar mensen zich weer betrokken bij voelen!

Op zo’n moment denk ik dan ook terug aan een mindfulness therapeut waar ik een aantal jaren geleden elke week naar toe ging. Ze had een mooie filosofie; wat er om je heen gebeurt is de spiegel van je eigen zijn. Als dat echt waar is, dan is mijn innerlijke toestand een chaos. Ik geloof er niet helemaal in, maar wel een beetje. Dus na de afgelopen dagen heb ik wel geconstateerd, dat een beetje meer aandacht voor mijzelf wel goed zal zijn. Beetje meer rust en iets gezonder en constanter eten en echt elke dag wandelen om het cortisol gehalte (de chaos) weer wat lager te krijgen.

Om naar een andere politiek te komen is chaos ook wel nodig. Want zonder chaos geen verandering. De kunst is om in de chaos de rust te bewaken en dwars door alles heen te kijken om steeds op mijn manier het juiste pad te kiezen. Het pad naar een wereld die wij socialisten voor ogen hebben.

Het pad naar een Openbaar Vervoer zonder markt, komt ook steeds een stukje dichter bij in onze provincie, ik merk hierin echt dat andere partijen hun ogen ook openen.

We zijn er nog lang niet, maar in de chaos zie ik wel het pad dat we moeten doorlopen om er te komen. Stapje voor stapje zal ik daar aan mijn bijdrage proberen te geven.

Gisteren hebben we er in ieder geval voor kunnen zorgen, door een motie van de BBB (die op ons advies is aangepast zodat er daardoor een meerderheid is gekomen) om op zoek te gaan naar extra middelen (zolang het Rijk niet bijspringt) om de buslijnen in 2023 en 2024 niet verder af te schalen. Dit geeft ruimte en tijd om met elkaar de stappen te maken die nodig zijn om de markt uit het openbaar vervoer te slopen en te investeren in mensen ipv in winsten van aandeelhouders.

Zie hier mijn bijdrage in eerste termijn.

In de tweede termijn heb ik nog een motie ingediend om te kijken of ik een meerderheid kon vinden om buslijn 36 ook weer in het weekend te laten rijden, zodat je ook in het weekend met het openbaar vervoer naar Museum Wierdenland in Ezinge kan. Dit is helaas niet gelukt!