Provincie Groningen

In het Dagblad van het Noorden stond afgelopen vrijdag een behartigenswaardig commentaar over de bezuinigingen in de gezondheidszorg naar aanleiding van de ontslagen in de thuiszorg in Stadskanaal en het ontbreken van moed bij politici dit op heldere wijze onder de aandacht te brengen.

Ik liep donderdagavond mee in een kleine groep van demonstranten in Stadskanaal die wel de moed opbrachten tegen dit beleid en deze bezuinigingen te demonstreren. Op een gegeven moment werden wij, op onze tocht, tegengehouden door twee brave gezagsgetrouwe dienders die verhinderden dat wij een gedeelte van onze tocht zouden afleggen over de jaarmarkt van Stadskanaal. Dezelfde politie die stakend voor een betere cao met hun actie de start van de eredivisie deze zondag lamlegt. Het is hun goed recht, maar voor dit kleine groepje demonstranten golden blijkbaar andere regels.

“Huilen is voor jou te laat, ik kom niet meer” zingt Corrie Konings en dat geldt des temeer voor de ontslagen thuishulpen die naast mij lopen. ’s Morgens vernamen zij van het ontslag op radio en sociale media en ’s middag ontvingen zij de brief waarin hen ontslag werd aangezegd en een bedrag van € 300,- als doekje voor het bloeden. Deze week ontving een bij een aanbesteding frauderende directeur, na zijn ontslag, een bedrag van € 175.000,- van de minister van Financiën met het excuus dat de procedure niet geheel foutloos en zorgvuldig was verlopen. (van zo’n bedrag kunnen nog eens 583 ontslagen thuiszorgmedewerkers een fooi van € 300,- ontvangen)

Deze voorvallen maken duidelijk dat tweedeling en rechteloosheid in onze samenleving toenemen.

Misschien dat bezuinigingen in de gezondheidszorg nodig zijn, omdat de uitgaven hiervoor blijven stijgen, maar we kunnen het laten versmeren van ouderen toch niet betitelen als de “luxe randjes” van de gezondheidszorg, zoals in het redactioneel commentaar staat. Zelfs de staatssecretaris vindt dat de gemeenten te bot bezuinigen. Laat hij dan eens helder uitleggen hoe dat dan wel moet. Na eerst 40% te hebben gekort op het budget voor deze zorg om het daarna over de schutting van de gemeenten te gooien. Het is treurig dat bewindslieden van een partij, die zegt op te komen juist voor mensen die dat extra stukje ondersteuning hebben, zich voor dit beleid lenen.

Wat mist is de zorgvuldige invoering van een gewijzigd beleid. Wat komt er terecht en wat zijn de gevolgen van de keukentafelgesprekken en herindicatie. Worden ze zorgvuldig gevoerd? Een geleidelijke, stapsgewijze en weloverwogen invoering over een ruimere periode is blijkbaar teveel gevraagd. Nu wordt door de thuiszorginstellingen met de botte bijl beleid gemaakt door rigoureus medewerkers te ontslaan. Marktwerking, aanbesteding en afknijpen van uurtarieven door gemeenten zijn de oorzaak, maar de gevolgen worden afgewenteld op de medewerkers in de thuiszorg.

Medewerkers die, vanwege het werk dat zij doen, vanzelfsprekend recht hebben op onze sympathie, ondersteuning en solidariteit. De harteloze wijze waarop ze nu worden behandeld is schandalig.